Αφίσα που κολλήθηκε 1000 φορές στην ευρύτερη περιοχή του Βόλου, ακολουθεί κείμενο σχολιασμού.
Μενίδι, Ιούνιος 2017
Σφαίρα βρίσκει 11χρoνο μαθητή στο προαύλιο του σχολείου του. Οι πρώτες έρευνες στρέφονται αμέσως προς τους Ρομά της περιοχής. Αν και δεν αποδεικνύεται η ενοχή κανενός, τελικά, η τοπική κοινωνία δεν παρέλειψε να μας υπενθυμίσει το μεγαλείο της ελληνικής ψυχής, το μεγαλείο των πογκρόμ. Διαμαρτυρίες, πορείες, επιθέσεις σε σπίτια των ρομά, οι οποίοι παρουσιάστηκαν ως η ενσάρκωση όλων των στραβών της καθημερινότητας του Μενιδίου. Εμπόριο ναρκωτικών, οπλοκατοχή κι εν γένει εγκληματική δραστηριότητα, που φέρνει σε κίνδυνο την ασφάλεια των ελλήνων κατοίκων. Το ρατσιστικό μίσος των ντόπιων ξεσπά απροκάλυπτα λοιπόν. Ακολούθησαν μέρες απείρου ελληνικού «κάλλους» με πυρκαγιές σε σπίτια Rομά, επιθέσεις στους καταυλισμούς, σε συνδυασμό με τις εισβολές της ελ.ας, που σιγοντάριζε, ενώ οι Ρομά της περιοχής κινδύνευαν από τον ελληνικό όχλο. Ένας όχλος που όσο κι αν θέλει να κρυφτεί πίσω από τον τίτλο «αγανακτισμένοι κάτοικοι ενάντια στην πρέζα» επί της ουσίας βγήκε στους δρόμους για να κυνηγήσει και να εξοντώσει τους Ρομά της περιοχής.
Λίγη ιστορία…
Οι αντιτσιγγανικές νοοτροπίες και πρακτικές ως φαινόμενο εκκινούν αιώνες πριν, ήδη από το 15ο αιώνα. Βίαιοι εκτοπισμοί, δολοφονίες, ακραία ταξική εκμετάλλευση είναι μερικά μόνο από τα παραδείγματα αντιτσιγγανισμού, τα οποία η Ευρώπη εφάρμοσε πάνω στα σώματα των Ρομά. Ωστόσο, η ιδεολογικοποίηση του αντιτσιγγανισμού και η συστηματική εξόντωση ξεκινά από τη ναζιστική Γερμανία. Κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου υπήρξαν στρατόπεδα συγκέντρωσης αποκλειστικά γι’ αυτούς, όπως το Μαρτσάν, όπου φυλακίστηκαν εκατοντάδες, με στόχο την εργατική τους απομύζηση και τον αποκλεισμό τους από την «υγιή» γερμανική κοινωνία. Έπειτα, βρέθηκαν από το 1943 στο στρατόπεδο εξόντωσης του Άουσβιτς. Ωστόσο, ήδη από το 1933, οι Ρομά της Γερμανίας βίωναν αναγκαστικές στειρώσεις, απαγόρευση μετακινήσεων, φυλακίσεις σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, εξοστρακισμούς από τα αστικά κέντρα, μαζικές δολοφονίες στους θαλάμους αερίων. Εν κατακλείδι, υπολογίζεται πως συνολικά περίπου 500.000 Ρομά εξοντώθηκαν από τους ναζί.
Φιλοξενία αλά … μπαλαμέ
Υπάρχει η εντύπωση ότι το ελληνικό κράτος αντιμετωπίζει τον ντόπιο τσιγγάνικο πληθυσμό με μέριμνα και τηρώντας την εφαρμογή των τυπικών δικαιωμάτων. Μπα…
Πέρα από το γεγονός ότι καθυστέρησε προκλητικά να αποδώσει ιθαγένεια στους Ρομά, χωρίς αυτό να ισχύει για όλους μάλιστα, είναι ξεκάθαρο πως αυτό το φιλανθρωπικό ενδιαφέρον είναι ευθέως ανάλογο του αριθμού ψήφων από τις κοινότητες Ρομά και τα κονδύλια που δίνονται από την ευρωπαϊκή ένωση. Επιπλέον, επιλέγει στρατηγικές αποσυμφόρησης όποτε αισθάνεται ότι η κοινωνική ένταση είναι έτοιμη να εκδηλωθεί με σκοπό τη διαχείριση του τσιγγάνικου πληθυσμού και την περαιτέρω καταπίεση του. Δεν είναι καθόλου παράξενα λοιπόν για το ελληνικό κρατικό παράδειγμα, οι μπουλντόζες στους οικισμούς Ρομά, οι εξώσεις, οι προκλητικές αστυνομικές έρευνες για απαχθέντα παιδιά, οι αδιάκοποι έλεγχοι από μπάτσους με σκοπό την πρόληψη και την εξύψωση του αισθήματος ασφάλειας, η εκδίωξη τους από το ελληνικό αστικό χώρο στα περιθώρια των πόλεων και μάλιστα με τις χειρότερες συνθήκες (αποκοπή από συγκοινωνίες, σχολεία, νοσοκομεία, δίκτυο ρεύματος και ύδρευσης) με στόχο την περαιτέρω γκετοποίηση τους. Και για να μην πολυλογούμε για το ελληνικό κράτος, οι Ρομά είναι μια πληθυσμιακή ομάδα που πρέπει να είναι σε συνεχή πειθάρχηση και περιθωριοποίηση ώστε να παραμένουν υποδεέστεροι και διαχειρίσιμοι. Οι έλληνες πολίτες άλλωστε, απαιτούν περισσότερη αστυνόμευση και καταστολή.
Τα μ.μ.ε έρχονται και επισφραγίζουν την προσπάθεια του κράτους με την ανάδειξη των ήδη καθιερωμένων ρατσιστικών στερεοτύπων. Από την υπόθεση της μικρής Μαρίας μέχρι το θάνατο του 11χρονού στο Μενίδι γέμισαν τους δέκτες και τα εξώφυλλα από επικίνδυνους τσιγγάνους/ες που απειλούν την ησυχία και τάξη του έλληνα. Αναδείχθηκε ο αθώος έλληνας πολίτης του οποίου η ασφάλεια απειλείται συνεχώς από τον εγκληματία τσιγγάνο.
Η ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει… (που τέτοια τύχη)
Γνωρίζουμε ότι ο αντιτσιγγανισμός στην ελληνική κοινωνία δεν είναι απλά μερικές άτυχες στιγμές της. Επί χρόνια σε αυτό το τόπο οι Ρομά διώκονται και εξοντώνονται είτε φυσικά είτε κοινωνικά. Οι αποκλεισμοί και η βία που έχουν δεχτεί μπορούν εύκολα να διαπιστωθούν. Τα παραδείγματα πολλά. Η αγία ελληνική οικογένεια δεν ήθελε ποτέ το καμάρι της να πάει στο ίδιο σχολείο με το τσιγγανόπουλο. Εδώ στη Μαγνησία, στο 5ο δημοτικό, οι γονείς σε ένδειξη διαμαρτυρίας αποφάσισαν την αποχή των παιδιών τους το 2010. Γνήσιοι έλληνες έκαψαν επίσης το 2007 σχολείο στον Ασπρόπυργο διότι εκεί φοιτούσαν 46 παιδιά Ρομά. Kαι αυτά είναι μόνο δύο στιγμιότυπα της ευρύτερης κατάστασης γύρω από τη φοίτηση αυτών των παιδιών. Η ελληνική άποψη τους ταυτίζει με την παρανομία, την εγκληματικότητα, τη βρωμιά, τον κίνδυνο για την εθνική καθαρότητα, την επαιτεία, την υστεροβουλία.
Υπάρχουν ακόμη στερεότυπα που αυθαίρετα παρουσιάζουν τους Ρομά ως πάντα εκούσια νομάδες που δεν επιθυμούν να ενταχθούν στο δυτικό, άρα και πολιτισμένο τρόπο ζωής (sic!). Φυσικά κανείς δεν λέει ότι δεν έχουν a priori τις ίδιες ευκαιρίες για σταθερή και αξιοπρεπή διαμονή. Ειδικό βάρος μπορούμε να εντοπίζουμε και στην απεικόνιση της γυναίκας ρομνί ανεξαρτήτου ηλικίας. Οι νεαρές εμφανίζονται ως σεξουαλικά αντικείμενα, με ασύδοτες και ανήθικες συνήθειες, ενώ οι μεγαλύτερες ως εργοστάσια παραγωγής παιδιών μόνο και μόνο για τα επιδόματα. Κι αυτό βέβαια όταν δεν τα απαγάγουν… Πάλι για τα επιδόματα. Όλα αυτά συνοδευόμενα με μεταφυσικές δυνάμεις μαντείας και μαγείας ολοκληρώνει ένα τραγελαφικό πορτρέτο της Ρομνί, που φυσικά στην ουσία νομιμοποιεί κοινωνικά την υποτίμηση και τη βία που δέχονται.
Επιπλέον, ο τσιγγάνος, αποτελούσε κι αποτελεί μιαρό σώμα που, υπό τη λογική της προστασίας του «υγειούς» κοινωνικού σώματος, απειλεί τον ελληνικό εθνικό κορμό με ασθένειες και δυσοσμία. Αυτό που βρωμάει εδώ, όμως, δεν είναι οι κοινότητες των Ρομά αλλά η ελληνική ρατσιστική κανονικότητα. Ο ελληνικός αντιτσιγγανισμός βασίζεται στο φυλετικό και τον πολιτισμικό ρατσισμό. Από τη μία οι τσιγγάνοι εμφανίζονται ως υποδεέστερη φυλή και από την άλλη υποβιβάζονται ως πολιτισμικά κατώτεροι από τον έλληνα που είναι φορέας του λαμπρού ελληνικού διαχρονικού πολιτισμού. Και να μην ξεχνάμε ότι η ορθόδοξη χριστιανική αντίληψη συνέβαλε και συμβάλλει έντονα στη διατήρηση και όξυνση του αντιτσιγγανισμού αναπαράγοντας την δεισιδαιμονία γύρω από τους Ρομά.
Όλα αυτά δεν εκφράζουν μόνο τα οργανωμένα φασιστικά μορφώματα ή τους παπάδες αλλά προφανώς και τον έλληνα της διπλανής πόρτας. Εξάλλου, η τεχνογνωσία των πογκρόμ είναι ευρέως διαδομένη και εφαρμοσμένη από όλα τα στρώματα των ελλήνων.
Ένα πογκρόμ, όπως αυτό στο Μενίδι, δεν ξεσπά ποτέ εν κενώ. Δεν πρόκειται δηλαδή για κεραυνό εν αιθρία, αλλά το τελευταίο και βασικότερο κομμάτι της ρατσιστικής ιδεολογίας που θα εφαρμοστεί φασιστικά στα σώματα των Άλλων. Η προετοιμασία αυτής της ατμόσφαιρας απαιτεί σύσσωμη την ελληνική κοινωνία να προσφέρει σε αυτό το έργο. Ο αυθόρμητος αντιτσιγγανικός διάλογος στο λεωφορείο, η κάτοικος του Μενιδίου που δεν έπαψε να μιλά για τους κλέφτες τσιγγάνους, το ραδιόφωνο και η τηλεόραση ως μέσα απεύθυνσης στον ελληνικό λαό, αποτελούν βασικά σημεία που διαμορφώνουν το υποστηρικτικό περιβάλλον στον κάτοικο που πέταξε τη μολότοφ στο σπίτι Ρομά. Κεντρικό συστατικό αυτής της ατμόσφαιρας, πριν το πογκρόμ, είναι η ανάδειξη των στερεοτύπων στο δημόσιο λόγο, η διάχυτη αγανάκτηση και η άνευ όρων στοχοποίηση των Ρομά. Η κυριαρχία του αντιτσιγγανισμού στην ελληνική σφαίρα κατάφερε να χτυπήσει τον ενσυνείδητο φαντασιακό συναγερμό των ελλήνων, σαν κάλεσμα υπεράσπισης της πατρίδας τους. Είναι αυτό το αίσθημα που τους οργάνωσε ενστικτωδώς στην αντιτσιγγάνικη πορεία και έπειτα στο πογκρόμ.
Πογκρόμ σημαίνει καταστρέφω στα ρώσικα. Τα πρώτα ξεκίνησαν τον 19ο αιώνα από το ρώσικο όχλο εναντίων εβραίων με χιλιάδες νεκρούς.
Το πογκρόμ αποτελεί μια από τις πιο βίαιες πρακτικές του ελληνικού όχλου. Η εγκληματική του δράση εκκινεί από τη ρατσιστική ιδεολογία όπου μέσα από στερεοτυπικές αντιλήψεις προβάλει τον Άλλο, κι έπειτα μέσα από το πογκρόμ του επιτίθεται με σκοπό την πειθάρχηση και την εξόντωση του. Πιο λιανά, αποτελεί πάγιο και αγαπημένο εργαλείο της ελληνικής κοινωνίας καθώς και ίδιον της. Τα ελληνικά πογκρόμ είναι οι κεντρικοί κόμβοι διαμόρφωσης της ελληνικότητας, που φανερώνουν τη βαθιά σχέση ρατσισμού – ελληνικότητας – φασισμού. Η ανάγνωση τους βοηθά στον υπολογισμό της βαρύτητας του ελληνικού φορτίου των ατόμων που συμμετέχουν στην εθνική κοινότητα, είναι δηλαδή το φορτίο που βαραίνει εμάς και αυτούς που αυτοπροσδιορίζονται ως έλληνες.
Οπότε αυτό που γίνεται σαφές για όσους δεν μίλησαν ελληνικά ή ρατσιστικά, είναι πως πίσω από την αντιτσιγγανική βία βρίσκεται για άλλη μία φορά η ανάγκη των ελλήνων για περισσότερη εθνική συσπείρωση και ομοιογένεια. Ανάγκη που οδηγεί στην παραδειγματική τιμωρία και πειθάρχηση αυτών που δεν ανήκουν στην κυρίαρχη εθνική κοινότητα. Και επίσης, πως πίσω από το πογκρόμ στο Mενίδι, βρίσκεται η γαλανόλευκη ταυτότητα που έχουμε ως ελληνίδες και έλληνες. Έτσι, η μοναδική απάντηση που οφείλουμε να δώσουμε, είναι η επίθεση στην ταυτότητα του θύτη και το σαμποτάζ στις κινήσεις του. Τέλος, μας χαροποίει ιδιαίτερα πως οι κοινότητες των Ρομά παραμένουν ενωμένες, σε πείσμα των ελλήνων, και αντιστέκονται στις επιθέσεις του ελληνικού εθνικού κορμού.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΡΟΜΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΕΝΟΧΛΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ
ΜΙΣΟΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΙ ΚΛΩΤΣΙΕΣ ΣΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ, ΣΤΟ ΜΕΝΙΔΙ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ