Αφορμή για να συλλογικοποιήσουμε τις αρνήσεις μας ενάντια στην ελληνικότητα στάθηκε η αηδία που νιώθουμε για τον καθημερινό και απύθμενο ρατσισμό αυτής της κοινωνίας. Ρατσισμός, τόσο έκδηλος, ώστε να διαπερνά κάθε κοινωνικό πεδίο της ελληνικής πραγματικότητας. 
Αυτή η ασφυκτική ατμόσφαιρα αποτέλεσε για μας, τόσο την αφετηρία, όσο και το κοινό συμπέρασμα για να δραστηριοποιηθούμε ενάντια. Συμπέρασμα για το οποίο δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη σκέψη ή τεκμηρίωση. Επίσης, το να κατηγορούμε συνολικά την ελληνική κοινωνία για ρατσισμό, πέρα από απαραίτητο βήμα για ριζοσπαστική ρήξη, αποτελεί μία ελάχιστη αντίσταση σε σχέση με τα υπόλοιπα σκατά (πατριαρχία, ταξική εκμετάλλευση, αντισημιτισμό, σεξισμό κτλ) που κουβαλάει. Παράλληλα, εκεί που το έθνος συναρθρώνεται με επιμέρους σχέσεις εξουσίας(φύλο, τάξη, σεξουαλικότητα) επιλέγουμε η προσέγγισή μας να είναι διαθεματική. Έτσι λοιπόν, αποφασίσαμε να οργανώσουμε το μίσος μας ενάντια στον ελληνικό εθνικό κορμό, να δώσουμε μορφή και περιεχόμενο στο αγώνα μας. Στη διαδρομή αυτή θέτουμε κεντρικά τα ζητήματα του ρατσισμού και φασισμού της ελληνικής κοινωνίας, τις κινήσεις του ελληνικού κράτους, το φορτίο της ελληνικής ιστορικής ευθύνης και το πρόταγμα της αλληλεγγύης με τις μετανάστριες. Όσο για το όνομά μας, “In reverse”, σημαίνει πως δεν προτάσσουμε γενικά και αφηρημένα τον αντιεθνικισμό, αλλά προσεγγίζουμε τον αντιρατσισμό αντίστροφα. Δεν διακηρύττουμε πόσο αντιρατσιστές και αντιρατσίστριες είμαστε ως θέσφατα, αλλά, αντίθετα εκκινούμε από το πόσο ρατσιστές και έλληνες υπήρξαμε, στη προσπάθεια να πάψουμε.
Βάζοντας στο επίκεντρο της κριτικής την ελληνική ταυτότητα και τα προνόμια που φέρει ως καθεστώς αλήθειας για τους έλληνες, αρθρώνουμε ανθελληνικές άμυνες ψάχνοντας τρόπους να σταθούμε αλληλέγγυες με τούς εχθρούς της.

περισσότερα εδώ